British Berkefeld en TDS-meters

We krijgen geregeld vragen over de effectiviteit van het British Berkefeld waterfilter, omdat bij het meten van het gefilterde water met een TDS (Total Dissolved Solids)-meter deze een hogere PPM (Parts per Million)-waarde kan aangeven dan dat van het ongefilterde water. Op deze pagina willen we graag wat meer informatie hierover geven en uitleggen waarom een TDS-meting geen goede manier is om de kwaliteit van drinkwater te testen.

Wat doet een TDS-meter?

Een TDS-meter meet de weerstand van water en bepaalt zo de zuiverheid, maar dat is geen compleet beeld van de waterkwaliteit. TDS-meters meten niet-selectief, wat betekent dat ze alleen het totale gehalte aan opgeloste vaste stoffen aflezen - ze meten geen specifieke schadelijke verontreinigingen. Ook zijn ze niet gevoelig genoeg om ongeladen of laaggeladen ionen zoals lood, pesticiden, herbiciden, petroleumproducten en sporen van farmaceutica te detecteren (allemaal stoffen die wel worden gefilterd door de ATC Supersterasyl / Ultra Sterasyl filterelementen) Wanneer je water is vervuild met pesticiden kan de PPM-waarde bij een meting mogelijk zeer laag zijn, omdat een TDS-meter dat niet waarneemt. Niet-schadelijke mineralen zoals calcium worden dan weer wel gemeten, wat dus een vertekend beeld geeft.

De  filters (die worden meegeleverd met de British Berkefeld) filteren met de keramische laag op deeltjes, en bevatten actief kool gemengd met een stof die chemicaliën en zware metalen filtert. In de eerste paar filtraties kan er ook wat stof van de filters zelf meekomen (rivierklei en/of koolstof).  

Wat is wel een goede manier om de waterkwaliteit te bepalen?

Wil je de kwaliteit van gefilterd water testen, dan kun je dit het beste door een lab laten doen. Je kunt ook de verschillende testrapporten raadplegen die je kunt vinden op de productpagina's van zowel de British Berkefeld als de ATC Super Sterasyl / Ultra Sterasyl filterelementen. Daarin staat precies wat de betreffende filters doen met het water.